Czym właściwie jest gwint?

Gwintem nazywamy nacięcia śrubowe wykonane na określonych powierzchniach. W przypadku śrub nacinana jest powierzchnia bryły zwanej walcem. Jako że nacięcia takie wykonywane są na zewnętrznej powierzchni bocznej takiej figury, nazywamy je gwintem zewnętrznym lub też gwintem męskim. Interpretując z kolei insert jako wydrążony walec, proces gwintowania wykonywany jest na jego wewnętrznej powierzchni bocznej - taki typ gwintu nazywa się, zgodnie z jego umiejscowieniem, gwintem wewnętrznym albo również gwintem żeńskm. Opisane rodzaje nacięć gwintowych wzajemnie się uzupełniają, czego efektem jest uzyskanie solidnego połączenia insert-śruba. Szczególnie popularnym rodzajem gwintu jest złączny gwint metryczny trójkątny. Oznacza się go literą M, dodając po prawej jej stronie odpowiednią liczbę. Przykładowe przyjmowane oznaczenia to: M3, M4, M5, M6. Kąt zarysu gwintu metrycznego trójkątnego przyjmuje wartość równą 60º, co wpływa znacząco na wytrzymałość połączenia, w które zaangażowany jest omawiany rodzaj gwintu. Drugi czynnik świadczący o trwałości gwintu metrycznego stanowi jego tzw. samohamowność. Oznacza to, że śruba umieszczona w insercie poprzez wprawienie jej w ruch obrotowy nie zostanie z niego usunięta w wyniku zastosowania techniki, która ruchem obrotowym nie jest.

Dlaczego warto stosować inserty gwintowane?

Zalet stosowania insertów w tworzeniu połączeń pomiędzy różnymi obiektami jest co najmniej kilka. Pierwszą z nich stanowi prostota wkręcania w wydruk elementu łączącego. Śrubę umieszcza się w nim bezproblemowo. Niewymagane jest wówczas zastosowanie dużej porcji siły w celu wkręcenia takiego komponentu w wydruk - znacząco zmniejsza się tym samym prawdopodobieństwo jego uszkodzenia.

Po drugie - połączenie takie cechuje się wysoką trwałością. Jego wytrzymałość bezpośrednio wynika z zastosowania w tworzeniu insertu procesu gwintowania. Ważną własnością gwintu jest omawiana już jego samohamowność, co w dużym skrócie oznacza, że gwintowaną śrubę umieszczamy w pasującej do niej nakładce, wprawiając tą pierwszą w ruch obrotowy i nie usuniemy jej, usiłując ją, kolokwialnie rzecz ujmując, wyszarpać z insertu.

Trzecią zaletę zastosowania połączenia śruba-insert stanowią walory czysto estetyczne. Prezentuje się ono po prostu atrakcyjnie pod względem wizualnym. Zastosowanie insertów ma bardzo duże znaczenie zwłaszcza w przypadku obiektów wytworzonych z materiałów termoplastycznych - unikamy dzięki nim powstawania w wydruku jego potencjalnych zniekształceń, które mogłyby powstać, gdyby próbowano w nich umieszczać śruby bezpośrednio, czyli bez użycia stosownej nakładki gwintowej.